Wprowadzenie do Mszy świętej:
Liturgia okresu Wielkiego Postu, który dzisiaj rozpoczynamy Środą Popielcową, prowadzi nas ku tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Przyjmując znak posypania głowy popiołem uświadamiamy sobie, że mamy iść drogą nawrócenia i uświęcenia. Pamiętajmy dzisiaj w swoich modlitwach o wszystkich ludziach zniewolonych nałogami, aby otworzyli się na Boże Miłosierdzie i kroczyli drogą trzeźwości.

Czytania:
I czytanie: Jl 2,12-18
Psalm: Ps 51(50),3-4.5-6b.12-13.14 i 17
II czytanie: 2Kor 5,20- 6,3
Aklamacja: Por. Ps 95(94),8a.7d
Ewangelia: Mt 6,1-6.16-18

Propozycja homilii:
„Ażebym przejrzał
biorę proch na głowę
ziemię kolanem
uwieram wiekowym
niech mi się srebrzy
ukorzenie moje
radość wyzłoci
z rezurekcji Twojej
posyp mnie bracie
moim postradaniem
zaufam Panu
i przez Niego wstanę”.
Ten piękny wiersz Andrzeja Krzyżanowskiego oddaje sens Popielca i całego Wielkiego Postu. Te święte dni przeżywamy po to, aby przejrzeć duchowo, aby zrozumieć, kim jesteśmy i po co żyjemy. Przeżywamy po to, aby usłyszeć wezwanie: „Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą”. Aby wreszcie otwartym sercem odpowiedzieć na prośbę wypowiedzianą „w imię Chrystusa: pojednajcie się z Bogiem!”. Bo „oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia”.
Nasza gotowość, aby na nowo wejść na drogę radykalnego nawrócenia, na drogę modlitwy, postu i jałmużny, wymaga refleksji nad sposobem wypełnienia tego ewangelicznego wezwania. Słyszeliśmy ostrzeżenie Jezusa, aby uczynków pobożnych nie wykonywać przed ludźmi po to, by nas widzieli; inaczej nie otrzymamy w niebie nagrody. Ważne jest więc wewnętrzne nastawienie, intencja, z jaką podejmujemy praktyki pokutne. Papież Benedykt XVI w jednym ze swoich ostatnich publicznych przemówień podkreślił, że „nawrócenie nie jest zamknięciem się w poszukiwaniu własnego sukcesu, prestiżu, pozycji, ale polega na tym, aby w małych rzeczach, każdego dnia, prawda, wiara w Boga i miłość stawały się czymś najważniejszym”. W Środę Popielcową rozpoczynamy wielkopostną drogę, która prowadzi nas do radosnego przeżycia Paschy Pana, prowadzi do zwycięstwa Życia nad śmiercią, złem, nad szatanem.
W Jubileuszowym Roku Odkupienia 1984 rozważania drogi krzyżowej przygotował św. Jan Paweł II. We wstępie do niej napisał, że „pochód krzyżowy przeszedł uliczkami Jerozolimy raz jeden – i raz jeden Jezus z Nazaretu został ukrzyżowany. Równocześnie droga krzyżowa trwa nieustannie, a postępują nią coraz nowe rzesze ludzi na całym okręgu ziemi. (...) Nieustannie też wypełnia się tajemnica Śmierci Krzyżowej, chociaż krzyż już nie stoi na Golgocie – a Chrystus zasiada w chwale Bożej po prawicy Ojca”.
Nasz świety Papież zwrócił też uwagę, że skazany na śmierć krzyżową Jezus, niosąc na swych ramionach hańbiące brzemię swej śmierci, miał wokół siebie tłum ludzi. Była eskorta żołnierzy, którzy wykonywali wyrok. Było wielu wrogów – tych, którzy przyczynili się do Jego śmierci. To właśnie oni mieli zdecydowaną przewagę nad przyjaciółmi Jezusa, którzy w niewielkiej liczbie kroczyli za Nim.
Zastanówmy się, czy należymy do grupy przyjaciół, którzy chcieli przynieść Mu ulgę, pocieszenie. Którzy swoją bliskością chcieli okazać Mu solidarność, wyrazić niezgodę na niesprawiedliwy wyrok. W Tygodniu Modlitw o Trzeźwość Narodu pamiętamy dzisiaj w sposób szczególny o tych wszystkich, którzy pogrążeni są w różnych nałogach. Oni potrzebują naszej modlitwy, naszej duchowej ofiary, naszej mądrej, odpowiedzialnej pomocy. Cierpiący Jezus jest w nich. Nie bądźmy w grupie żołnierzy czy wrogów. Bądźmy solidarni walcząc o ich powstanie z nałogu, walcząc o wolność wewnętrzną w Chrystusie.
Św. Augustyn napisał: „Boję się Boga przechodzącego. Boję się, by nie przeszedł obok mnie niezauważony, bym się uchylił od rozmowy, jaką chce ze mną nawiązać”. A św. papież Paweł VI nawiazując do tej refleksji powiedział, że boi się przechodzącego Boga zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu, gdy „idzie On pośród nas ze swoimi słowami głoszonymi przez usta Kościoła. Dlatego w tym czasie Kościół całkowicie oddaje się do naszej dyspozycji przez sakramenty i na tysięczne sposoby zachęca nas, byśmy nie przeżyli Wielkanocy, naszej Paschy, bez zbliżenia się do źródeł życia. (...) Ten moment jest do nawrócenia szczególnie odpowiedni. Jeśli go przeoczymy, albo zlekceważymy, to czy możemy być pewni, że będzie nam dany inny?”
Czas Wielkiego Postu to czas wielkiej szansy na prawdziwą, szczerą rozmowę z przechodzącym Bogiem. Nie zmarnujmy jej. Amen.

Modlitwa wiernych:
Dzisiaj rozpoczyna sie szczególny czas naszego nawrócenia do Pana. Prośmy Go z ufnością o potrzebne łaski, abyśmy dobrze wykorzystali okres Wielkiego Postu.
1. Módlmy się za Kościół święty, aby przez piękno liturgii wielkopostnej i świadectwo przemiany życia wiernych przyciągał ludzi do Chrystusa. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
2. Módlmy się za kapłanów głoszących rekolekcje wielkopostne, aby ich słowa i posługa sakramentalna pomogły wiernym w nawróceniu. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
3. Módlmy się za tych, którzy wywołują wojny i szerzą nienawiść o opamiętanie. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
4. Módlmy się za konających, aby z ufnością powierzyli swoje dusze Miłosiernemu Bogu. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
5. Módlmy się za zniewolonych nałogami, aby otworzyli się na Boże Miłosierdzie i kroczyli drogą trzeźwości. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
6. Módlmy się za nas samych, abyśmy nie zmarnowali danego nam czasu łaski. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie!
Z pokorą prosimy Cię Boże, abyś przyjął nasze modlitwy i obdarzył nas potrzebnymi łaskami. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Na rozesłanie:
Przyjmijmy Boże błogosławieństwo na kroczenie drogą modlitwy, postu i jałmużny, na drogę naszego nawrócenia.