Przewielebny Księże Prałacie Władysławie,
Czcigodni Bracia Kapłani, Alumni,
Umiłowani Pielgrzymi!
W czerwcu 1979 roku, na terenie byłego obozu koncentracyjnego Oświęcim – Brzezinka św. Jan Paweł II odprawił Mszę świętą. W homilii powiedział, że przybył tu jako pielgrzym. Wcześniej bywał tu wiele razy. Często schodził do celi śmierci Maksymiliana Kolbe, klękał pod murem zagłady i przechodził wśród krematoriów Brzezinki. Również jako papież musiał ten obóz nawiedzić... Dlaczego?
Święty Papież pielgrzymował do tego szczególnego sanktuarium nie tylko po to, aby uczcić św. Maksymiliana, kapłana i męczennika. Przybył także po to, ażeby „jeszcze raz popatrzeć w oczy sprawie człowieka” i zaświadczyć „przed całym światem o tym, co jest wielkością człowieka naszych czasów - i co jest jego nędzą. Co jest jego klęską i co jest jego zwycięstwem”.
Kochani Pielgrzymi, Uczestnicy Drogi Krzyżowej na terenie obozu w intencji trzeźwości Narodu i tej Świętej Eucharystii w kościele pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Oświęcimiu! Piszę dzisiaj do Was jako duchowy pielgrzym, gdyż obowiązki nie pozwoliły mi modlić się z Wami osobiście.
Dlatego duchowo przemierzam z Wami Drogę Krzyżową, którą rozpoczynamy od Bramy Śmierci. Wspólnie rozważamy poszczególne stacje męki i śmierci naszego Pana wśród ruin pieców krematoryjnych i obozowych baraków.
To miejsce przemawia do nas tak silnie, że chcielibyśmy niczym papież Franciszek milczeć. Chcielibyśmy słuchać jedynie głosu tych murów, tych pozostałości po największej zbrodni minionego wieku.
Ale pośród ciszy, która krzyczy prawdą o minionych zbrodniach, dociera do nas głos o dzisiejszych ludzkich dramatach. Wsłuchujemy się w świadectwa tych, którzy mówią dzisiaj o innych wymiarach ludzkiej nędzy, ale którzy też dzielą się radością zwycięstwa na drodze odzyskiwania wolności. Dzisiaj wspólnie patrzymy prosto „w oczy sprawie człowieka”, człowieka początku XXI wieku.
Tak często jest on więźniem okrutnych nałogów. Pośród nich także uzależnienia od alkoholu! Nałogi dzisiaj zniewalają równie silnie, jak te obozowe mury. Niszczą życie nie tylko uzależnionych. Jakże często płaczemy na ruinach zniszczonego życia, zaprzepaszczonych szans, utraconej nadziei! Niestety, dzisiaj wiele osób, zwłaszcza młodych, dobrowolnie przechodzi przez bramę śmierci, przez bramę uzależnień i błąkają się bez nadziei po ruinach własnego życia!

Kochani!
Wspólnie pytamy: Czy jest jakaś nadzieja? Co jest zwycięstwem człowieka? Powróćmy jeszcze raz do homilii św. Jana Pawła II, który powiedział, że na miejscu tak straszliwego podeptania człowieczeństwa, godności ludzkiej, dokonało się też zwycięstwo człowieka. Tym zwycięstwem był „każdy przejaw człowieczeństwa, które było zaprzeczeniem systemu” nastawionego na zniszczenie człowieka.
Takim zwycięstwem jest troska o trzeźwość osobistą, trzeźwość naszych rodzin, wspólnot, całego naszego Narodu. Troszcząc się o trzeźwość wypełniamy największe przykazanie miłości Boga i bliźniego.
Obecny rok jest szczególny dla apostolstwa trzeźwości w Polsce. Intensywnie przygotowujemy się do wrześniowych, centralnych uroczystości Narodowego Kongresu Trzeźwości, który przeżywamy pod hasłem: „Ku trzeźwości Narodu. Odpowiedzialność rodziny, Kościoła, państwa i samorządu”. Zachęcam Was serdecznie do włączenia się we wszystkie inicjatywy Kongresu. Już dzisiaj zapraszam na część modlitewną, która odbędzie się na Jasnej Górze, 17 i 18 czerwcu 2017 roku.
Musimy pokazać, że jesteśmy jedną wielką wspólnotą, która troszczy się o trzeźwość Narodu, a tym samym o jego wierność Bogu i Kościołowi świętemu, o pomyślność i prawdziwą wolność dla wszystkich Polaków w kraju i poza jego granicami.
Dziękuję Wam, tutaj zgromadzonym, za świadectwo troski o trzeźwość. Dziękuję organizatorom - Bractwu Trzeźwości, przy oświęcimskiej parafii pw. św. Maksymiliana, które od 1986 r. organizuje Nabożeństwa Drogi Krzyżowej na terenie byłego obozu niemieckiego w Brzezince i działa poprzez modlitwę, świadectwo oraz propagowanie trzeźwego stylu życia. Dziękuję Ks. Prałatowi Władysławowi Zązlowi za niestrudzoną pracę w Apostolstwie Trzeźwości. Dziękuję Ks. Proboszczowi i duszpasterzom parafii św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. Dziękuję dekanalnym duszpasterzom trzeźwości i świeckim apostołom. Z wdzięcznością zwracam się również do przewodniczących gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych oraz liderów grup trzeźwościowych, dziękując za udział w tym ważnym wydarzeniu i proszę jednocześnie o współpracę w dziele Narodowego Kongresu Trzeźwości.
Umiłowani Pielgrzymi, Krzyż Jezusa Chrystusa, który przewodzi nam na naszej chrześcijańskiej drodze życia, nie jest Bramą Śmierci. On jest Bramą Życia. Nie lękajmy się w Nią wejść, a doświadczymy prawdziwej wolności i szczęścia.

Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem.

Łomża, dnia 18 marca 2017 r.

+Tadeusz Bronakowski
Przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski
ds. Apostolstwa Trzeźwości